Tajemnica adwokacka to fundamentalna zasada prawna, która chroni poufność wszelkich informacji, jakie adwokat otrzymuje od swojego klienta w związku ze świadczeniem pomocy prawnej.

Obejmuje ona zarówno fakty, dokumenty, jak i wszelkie inne dane, które klient powierza adwokatowi. Jest to obowiązek zachowania w tajemnicy wszystkich tych informacji, niezależnie od tego, czy adwokat działał w sprawie, czy też tylko udzielał porady. Celem tajemnicy adwokackiej jest zapewnienie klientowi swobody i otwartości w komunikacji z adwokatem, bez obawy, że ujawnione informacje zostaną wykorzystane przeciwko niemu lub w jakikolwiek sposób zaszkodzą jego interesom.

W Polsce adwokat i radca prawny to dwa zawody prawnicze, które posiadają wiele wspólnych cech, ale różnią się w zakresie uprawnień do reprezentowania klientów.

Główna różnica polega na tym, że radca prawny, w przeciwieństwie do adwokata, nie może występować w sprawach karnych jako obrońca. Adwokat natomiast może reprezentować klienta we wszystkich rodzajach spraw, włączając w to sprawy karne, cywilne, rodzinne, administracyjne itp. W praktyce, zwłaszcza w sprawach cywilnych, zakres ich działalności często się pokrywa. Obie profesje wymagają ukończenia studiów prawniczych, aplikacji i zdania egzaminu zawodowego.